بایگانی اکتبر ۲۰۲۰

پسرک پلاک 154 (40)

_{این متن رو از بایگانی فن پیج نویسنده شین براری کپی کردم.}

نظرات

نظر توسط بانو حمیرا _ت زمان _{2020/07/18 ساعت 21:03"}

آقای براری درود و شادباش، با سبدی پر از گل و نرگس و اطوار محضر شما شتابان شدیم تا بلکه در کش و قوس این پیام، سبک و سنگینت کنیم زیرکانه. کاشف شویم ک این شین براری، چه در چنته دارد ، همین و بس.... برای آغاز، با دروغی کلیشه ای چطوری؟ مثلا اینکه ؛ وااا چقدر آشناست چهره تون! شما؟... اگه راست میگی پس چرا مجردی یا متعهل؟ .. ...

پاسخ؛

بانو درود و احترام . عرض ادب و ارادت. ظاهرا تکه هایی از روح و تنم، شاید هم تعدادی از کودکانم در خانه ی شما هستند. نمیدانم چطور سر از آنجا در اورده اند. شاید کسی هدیه داده، شاید در نمایشگاه کتاب تهران با بیست درصد تخفیف خریده آید آنان را. شاید در ایستگاه اتوبوس یافته آید آنان را، نکند زبانم لال، رویم به دیوار، از کتابخانه قرض گرفته بودید و وقتی آوردید خانه، دیگر آنان لج گرفتند و بازنگشتند؟ آری... کتاب هایم بمانند کودکانم هستند، همچون عضوی از اعضای هفت هاله ی نقره فام روحو تنم هستند. برایشان پدر و مادر بوده ام، ماهها برای خلق هریک رنجها برده ام، تا به خلق آنان نایل شوم، برایشان اسم گذاشته ام، شاید رمان گلتیتی را خوانده باشی بانو. اگر سری چاپ نخست باشد، اسمم را بروی جلد معصومش خواهی دید، نام نویسنده؛ شین براری. آری شهروز براری.
بانو پسری ناخلف نیز دارم، توقیف شد پس از سه نسل تجدید چاپ از نشر رستگارگیلان، آخرین بار حوالی میدان انقلاب تهران خبرش را دارم، ظاهرا دستفروشان کتاب کنار خیابان به چهار برابر قیمت پشت جلدش آن را میخواستند بفروشند. خنده ام گرفته بود، دستفروش دم گوشم زمزمه میکرد ؛ این کتاب واسه خاطر اپیزود نیلیا و پاراگراف معروفش که کابوسی عادی نشون میداد توقیف شد، ممنوعه ست
پرسیدم؛ چرا؟
گفت_ آخه نویسنده ی موزی و زیرکش تمام محتوای کابوس رو استعاره از قتل های زنجیره ای نویسندگان و قتل . *** نوشته بود و بعد از چند سری تجدید چاپ پی بردند...
_____
بانو من آن بار کجم که هرگز به منزل نمیرسم.
_____
راستی ضلع سوم فرسوده ی خانه تان، جای مناسبی برای کودکم با اسم رویادوز نیست. او از پستوی نمور خانه میترسد، از وقتی که دچار تیغ تیز ممیزی شد و 370 صفحه اش را برگ برگ خشکاندند تا به 230 صفحه اش برسانند ، اعتماد به نفسش نصف شد طفل دیگرم. نگاهش عطر گناه کبیره میداد، اما مگر گناه کبیره، عطرآگین است؟ به گمان متصدی ممیزی باید نوشت بوی میداد. (عجبااا) بانو کتاب هاجر را خوانده ای؟ همانی که از آنسوی شهر خیس و خشتی آمده بود، روسری اش را با بغض زیر گلو گره میزد، زیر لب قرقرکنان زمزمه میکرد! ... کتاب مهربانو را چطور؟ دیدی این دکتر شهاب از نشر ارشدان آخرش با اسم کتاب مهربانو دو انبار کاغذ گرفت و غیب شد؟ نه! به گمانم نباید لو بدهم، چون بهاره خانم میگفت؛ پای خودتم گیره شین براری، پس خف. مفهومه؟ من نیز گفتم ؛ بله مفهومه. افسوس که تکدختره مرحوم فهیمه رحیمی، (روحش شاد، و قرین رحمت) بودش. وگرنه به او میفهماندم، خ_ف ینی چه. ولی خب بانو جان من یک نفرم و نمیشود به همگی برسم، چون دردهایی عمیق و زخم هایی ناسور نیز دارم، از طرفی هم، بقول استاد محمد حسن شهسواری، چگونه میتوان برنده جشنواره نویسندگی واژه چین" بود، بهترین نویسنده کوتاه دوره بهرام صادقی بود، داستان سوم جشنواره تیرگان تورنتو بود، پنج کتاب بلند چاپ کرده داشت، اما باز منکر شد که نویسنده ام
بانو اما واقعا میگویم من نویسنده نیستم، و نخواهم شد. من از جبر روزگار و تقدیر عجیب دست به قلم برده ام تا واژگان را به خط کنم و بر کاغذی خیمه زنم تا درد زخمهای دو عالم فراموشم شود. من هیچکی نیستم. من در لیست ویکی پدیا انجمن نویسندگان داستان کوتاه، هستم اما نیستم. من در مقاله ی جدید استاد شهسواری با نام ؛ بهترین نویسنده ایران کیست؟ همراه زویاپیرزاد و عباس معروفی هستم اما باز آن من_ این من نیستم.
بانو آخر میدانی ماجرا چیست؟ من گمشده ام. به دنبال خودم بین واژگان میگردم. از شبی که پدر رفت ، مادر پژمرد، دق شد. من نوجوان بودم و ترسیدم، زیرا از عرش به فرش فاصله بسیار و سقوط ناباورانه در سکوت شتابان بود. من آن روزهای غربت ترسیدم، من در پارک غریب خفتن، و دانشگاه رفتن را ترسیدم، من گم شدم بااحترام شین_براری

نام: شهروز براری صیقلانی کاربر عضو ارسال در 28/4/1399 - 05:06 برای عنوان مطلب

دروداحترام و ادب خدمت شما دوست عزیز. سپاسگذارم از نظر لطفتون. حقیقت بنده نوشتن داستانک را کاری بس دشوار تر و سخت تر از داستان بلند میشمارم، و تقریبا از عهده ی من خارج، زیرا در داستانک نمیدانم چگونه از عناصر پیرنگ میتوان بهره برد و یا پرداخت شخصیت را چه کرد؟

نام: شهروز براری صیقلانی کاربر عضو ارسال در 19/4/1399 - 13:46 برای عنوان مطلب

سپاس از نظرتان. موفق موید و برقرار باشید دختره سرزمین من.

نام: شهروز براری صیقلانی کاربر عضو ارسال در 9/4/1399 - 12:54 برای عنوان مطلب پیراهن مشکی

زیبا بود

نام: شهروز براری صیقلانی کاربر عضو ارسال در 9/4/1399 - 12:50 برای عنوان مطلب پرنده ای که عاشق قفس شد

Ooooh

نام: شهروز براری صیقلانی کاربر عضو ارسال در 26/3/1399 - 17:35 برای عنوان مطلب دمکراسی ِ داستانی

@};- درود و احترام اضطراب شما برای پایان رمان قابل درک است و نشان دهنده ی احترامی ست که برای خود و مخاطب خود قایلید. فرجام های زیبایی را در نظر گرفتید. از اینکه ورق خالی برای پایان بگذارید تا مخاطب به میل خودش پایان دهد، خوشم امد چون نمونه ی شهامت در ساختار شکنی ست. شجاعانه بود. احسنت.