برترین ها

لینک غریبه، شانسی   

 پرداختن به مسائل اجتماعی یکی از گونه های ادبیات است که امروزه مخاطب فراوانی بین نسل جوان پیدا کرده است. چنانچه از عنوان این ژانر ادبی برمی آید، نویسنده درآن به مسائل اجتماعی می‌پردازد و می‌کوشد تا ازدریچه داستان، این موضوع‌ها را بازگو کند. کتاب" پستوی شهرخیس " اثر "شهروز براری صیقلانی" را می‌توان در این ژانر ادبی قرار داد. او  هفتمین اثر  داستانی بلند خود کوشیده است تا فضایی ملموس را در اختیار خواننده قرار دهد و دراین عرصه،  به حد بسیار  بالایی هم موفق بوده است. و نقد ها  و  تحسین های بسیاری  را  در  ستایش این کتاب  دریافت نمود.  این کتاب که نشر  رستگارگیلان  آن را منتشر کرده، بهانه گفت و گوی ما با این نویسنده است.

 پرسش از سوی مصاحبه گر ؛ 
آقای براری  چه عاملی سبب نوشتن این کتاب شد؟ آ

پاسخ از سوی نویسنده ؛
 دغدغه مسائل اجتماعی همیشه مرا وادار به نوشتن کرده است. من از ده سال پیش شروع به نوشتن کرده‌ام و این کتاب ترکیبی از کارهای قبلی‌ام به حساب می‌آید و همواره سعی داشته‌ام موضوع‌های اجتماعی را محور کارهای خود قرار دهم و این نکته هرگزازمن جدا نبوده است.،  بطور مستند میبایست  اعتراف کنم  که تک تک  کاراکترهای  آثار ،   شخصیت های  حقیقی درون  روزگارم هستند  که  از آنان  الهام  گرفته  ام  و  اکثر مسایل  را شخصه  تجربه داشته ام  و  این داستان بلند،   یک منظره ی  وسیع از صحنه ی یکتای هنرمندی من در بازیِ روزگار  است.  و میتوان گفت  بعبارتی  حقیقی ست. 

 مصاحبه کننده ؛    
       آقای براری،  شما  خالق کاراکتر های  جذابی هستید که  روح  دارند  و  پردازش آنان  مستلزم یک عمر  لایه افزایی  است،   و در آثارتان همیشه بین عنوان و درونمایه ارتباط خاصی وجود دارد. چرا  کاراکتر  محبوب   مریم السادات  و  هاجر  و  نیلیا   و   مهربانو  این چنین  مستقل  قوی  و  پر رنگ  در  ذهن  مخاطبین  جای  خوش میکنند؟  چرا اکثرا  یک  ابهامی را  از  مخاطب  پنهان  دارند  و  در  کشف راز آنان  باید طلسم آثارتان  شد  و  روح خود را  به سیر پیوسته ی آثارتان  سپرد ؟  آیا  این نقد استاد  نشاط  صحیح نیست که گفته اند  شما  روح مخاطبین را  تسخیر  و  جادوی چیدمان واژگان تان  میکنید؟   

پاسخ از سوی نویسنده ؛  
در  خصوص  ابهامی که فرمودید،  تایید  میکنم  از  سر  عمد  ایجاد شده،   تا  جذاب تر شوند،   و  کشف راز آنان،   درواقع سوالی است که در آغاز رمان و از مخاطب پرسیده می‌شود،  بطور مثال   هاجر ، نیلیا ،  مریم السادات،   مهربانو، همگی به نحوی  دیوانگان  عاقل و خردمند  هستند،   یکی کمی ساده لوح و لوده  است،  دیگری کمی شیرین عقل،  یکی کمی کنجکاو  و گیج ، دیگری  عاشق و سرخوش یا  فارغ  و کینه جو،،،   . هدف من ایجاد نوعی پرسش است. این پرسش شاید در ذهن مخاطب جواب‌های گوناگونی را ایجاد کند، اما مهم‌ترین مسئله رمان این است که آیا شخصیت‌  اصلی داستان واقعا یک دیوانه است یا خیر؟ شخصیت اصلی داستان انسانی است که به دلیل رعایت اخلاقیات و اتفاقاتی که در پیرامونش روی می دهد، در نگاه جامعه انسانی دیوانه می‌نمایاند. او سعی می‌کند که این مشکلات رابه تنهایی حل کنداما چون نمی‌تواند چنین کند در بعضی قسمت‌های داستان صداقت او زیر سوال می‌رود.

پرسش از  سوی مصاحبه کننده ؛  
 جناب براری، جزئیاتی که شما درداستان تان به کار برده اید به پیشبرد داستان کمک کرده است یا خیر؟

پاسخ از سوی نویسنده؛ 
جزئیات سبب تشکیل درون مایه می‌شود. من با کنار هم قرار دادن جزئیات سعی کرده‌ام تا افزون بر آن که شخصیت ها را شکل  دهم، در داستان تعلیق هم ایجاد کنم. شاید از نظر مخاطب، جزئیات داستان خیلی عادی به نظر بیاید اما همین اتفاقات عادی هستند که درزندگی انسان رخ می‌دهد و آن را می‌سازد. بسیاری از ما نسبت به اتفاقات بی‌توجه هستیم. حال آن که این جزئییات ازاهمیت فراوانی برخوردارند و از سویی نشان دهنده معضلات اجتماعی هستند. ازسوی دیگر پرداختن به جزئیات به این دلیل است که مخاطب به معضلات اجتماعی توجه بیشتری داشته باشد، چرا که معتقدم یک نویسنده علاوه برداستان پردازی، وظایف دیگری هم دارد. سعی کرده‌ام همان طور که توجه مخاطب را به مشکلات جلب کرده‌ام، تاثیر آن را هم نشان دهم.            

پرسش از  سوی مصاحبه گر ؛ 
عنصر گفت و گو در داستان از اهمیت بسیاری برخوردار است. زیرا باعث پیشبرد داستان می شود. شما تا چه اندازه به این مسئله توجه داشته اید؟ به نظر می رسد که دیالوگ های کتاب شما چندان به واقعیت نزدیک نیستند... اما  بعد ازگذشت دو  یا سه سال ،  تمام  جریانات ذکر شده در آثارتان عینن  در جامعه بوقوع  میپیوندند!   چگونه میبایست  با این  امر  مواجه  شد؟   

پاسخ از سوی نویسنده ؛ 
دراین کتاب سعی کرده ام از عنصر گفت و گو برای معرفی شخصیت‌های داستان استفاده کنم. در واقع من شخصیت های داستانی خود را از بین مردم جامعه انتخاب می‌کنم وسپس آن‌ها را در ذهنم پرورش می‌دهم و وارد داستان می‌کنم. از همین روست که درقسمت‌هایی از داستان، شخصیت‌ها مانند مردم جامعه عمل می کنند. مثلا گاهی شعار می‌دهند و گاه به نصیحت یکدیگر می‌پردازند. در واقع معتقدم بین آدم‌های داستان‌هایم و مردم جامعه نباید تفاوتی وجود داشته باشد. یعنی آنها باید در موقعیت‌های مشابه همان‌طور عمل کنند که مردم جامعه عمل می‌کنند. مثلا گفت و گوهایی که بین سوگند و  پدرش، روی می دهد، نشان دهنده شخصیت این دو نفر است . حرف‌های  سوگند نشان دهنده شخصیت ناپخته اوست و جواب های او به اطرافیان و پدرش  همواره در تقابل با احساسات او شکل می‌گیرد.

اما در مقابل،   پدرش  شخصیت پخته‌ای دارد و این پختگی را در گفت و‌گوهای خود با فرزندش نشان می دهد. و بعلاوه رگه هایی از  تندروی  و عقاید بی نهایت متعصبانه  و  کورکورانه  که  حاضر است  سر فرزندش را  از سر حفظ آبرو  ببرد ،    به همین دلیل است که شما گاه ممکن است حس غیر طبیعی بودن دراین گفت و گوها را داشته باشید. اما خب  کمتر از  دو سال پس از چاپ این اپیزود  شما خودتان مانند همه  شاهد بودیدکه در گیلان  پدری  سر فرزندش را برای حفظ آبرو  برید.... 
خب من درد جامعه را  پیشاپیش  میشناسم  و بدان اشاره  دارم  ،  این نماد  یک  هنرمند  حقیقی ست که   ناهنجاری ها  و درد های  جامعه اش را درست میبیند 

مصاحبه کننده؛ 
   اما ماجرا به همین راحتی  ها نیست که  شما  میفرمایید  جناب براری.   چون شما در آثار تان  به مواردی  جزیی  و  کوچک تر هم اشاره  دارید که  آن هم عینن تعبیر  میشود،  و جای گمانه زنی و حواشی باز  مبشود. 

پاسخ از سوی نویسنده ؛ 
                  متوجه نمیشم، چطور؟  

پرسش از  سوی مصاحبه گر ؛  
  مثلا  اینکه در همین ذکر مثال،
         شما حتی به اینکه  پدر  در زمانی که فرزندش خواب  بوده  اقدام به  رقتلش  میزند  اشاره کردید  که در تراژدی  دو سال  بعدش،   همین ماجرا عینن  رخ  داد. چگونه؟
پاسخ ازسوی نویسنده ؛   
    خب  ساده ست،   هیچ پدری قادر نیست  فرزندش رو  وقتی  بیداره و چشم توی چشمش شده  ،   به  قتل  برسونه  و  خب  احیانا  در  شرایطی  که  طرف  خواب باشه  اقدام  خواهد  کرد.  ساده ست ،   ساده نیست؟ 

مصاحبه گر ؛  جناب براری  کتابی در دست نوشتن دارید؟
نویسنده  ؛  بله  
"خانه باغ "  اسم کتابی است که درحال حاضر دارم روی آن کار می کنم. این کتاب درقالب  استعاره ای   کنایه آمیز  از  سرزمین  ماست و بیشتر اتفاقات درآن به صورت گفت و گو بیان می شود اما فعلا قصد چاپ آن را ندارم چون باید بیشتر روی آن کار کنم.
زیرا  یکی از اپیزود های  آن با نام   "درخت پلاک  هشتم   "   برای گذر از سد  ممیزی  با  سانسور شدید  مواجه  خواهد  شد.  و .... 
[] کدخبری  []  07501217  []  ژاله مبرهن  []
[]  تاریخ  ۱۳۹۶/۰۸/۰۴   []   ساعت ۱۶:۳۱  []

 برای خواندن نقدها و مصاحبه ها بیشتر دررابطه با آثار و حواشی لایه های  شگفت انگیز  کتاب های  شین براری  با استفاده  از  vpn  اقدام  نمایید


- ______________________________________________   ______________________________________-________

مصاحبه با سحرشعبانی نویسنده رمان توماژ اختصاصی یک رمان

سلام

سلام دوست خوبم

ممنون میشم اول یه بیوگرافی ساده و مختصر بهمون بدید ؟

سحر شعبانی هستم متولد اَمرداد سال ۱۳۶۷ و تحصیل کرده تو رشته فناوری اطلاعات گرایش شبکه های کامپیوتری …

مصاحبه با سحرشعبانی نویسنده رمان توماژ اختصاصی یک رمان
از کِی و چند سالگی نویسندگی رو شروع کردیدو چی شد که دست به قلم شدید ؟

راستش الان که سوالاتتون رو خوندم خیلی خاطرات در من زنده شد که مدتها بود به پستوهای ذهنم رفته بود و چقدر لذت بخش بود مرور تک تکشون و اول از همه بابت این تجربه شیرین ازتون ممنونم

من از سن دوازده سیزده سالگی شروع به نوشتن کردم و اولین رمانی که نوشتم اسمش رو ” عسل” گذاشتم و هنوز هم برام خوندنش با وجود تموم کم و کاستی هاش خالی از لطف نیست گرچه مثل همه دهه شصتیا تو سنین نوجوانی درک کاملی از روابط اجتماعی وخانوادگی نداشتم برای همین ناپختگی رمان هام تا سن هجده سالگی کاملا مشهوده ولی با این وجود موضوعشون خوب و خاص بود نمی دونم چی شد که دست به قلم شدم فقط اینو می دونم که از همون بچگی عاشق نوشتن بودم و هنوز هم هستم ، الان که فکرشو می کنم می بینم از خلق و به دست گرفتن سرنوشت های ادمای رمانام لذت بردم از این که میتونم تقدیر رقم بزنم و با تک تک شون هم نفس بشم همیشه برام جذابیت داشته و مادر و پدرم نقش مهمی تو تقویت این حس و دنبال کردنش داشتن و البته بازخوردی که از دوستان و نزدیکانم بعد از خوندن رمان هام تاثیر مستقیمی رو این روند داشته

مصاحبه با سحرشعبانی نویسنده رمان توماژ اختصاصی یک رمان
بهترین و بدترین اتفاقی که براتون در رابطه با نویسندگی پیش اومد چی بود ؟

بهترین تجربه من تو نویسندگی زمانی بود که نظرات و استقبال بسیار خوبی که از رمان توماژ تو همون هفته های اول تاپیکش شد والبته دوچندان شدن این امار وقتی به صفحه اصلی رفت و نظرات و نقدهای دوستان به دستم رسید و بدترینش هم کنسل شدن چاپ رمانم تو اخرین لحظات بود که البته الان خوشحالم که این اتفاق افتاد

مشوق اصلیتون در رابطه با نویسندگی شما ، کی بود ؟

مادر و پدرم

اسم رمان هایی که نوشتید ؟

رمان های زیادی نوشتم که ترجیح می دم هروقت تو دنیای مجازی نشر پیدا کرد اسمشونو بگم ولی رمانهایی که تو این دنیای جالب ازم منتشر شده تا حالا ، آراس ، توماژ و رازی که جگر می سوزاند

رمان هاتون براساس واقعیت هست ؟مثلا رمانتوماژ

چندتا از رمان هام برگرفته شده از واقعیت بوده مثل ماجرای سقوط هواپیمای خبرنگاران که تو آراس بهش اشاره کردم و موضوع اصلی توماژ( عشق نامتعارف و بدون غرض) اما این به این معنا نیست که تمام مطالب از واقعیت استنباط شده باشه شاید در حد یه الهام بشه اسمش رو گذاشت بیشتر ترجیح می دم از خلاقیت ذهنم استفاده کنم که البته تا الان هم همین طور بوده حتی شخصیت هایی که رمانم رو جلو می برن کاملا ساخته ذهن خودمه ولی مابقیرمان هام کاملا ساخته و پرداخته ذهنمه

مصاحبه با سحرشعبانی نویسنده رمان توماژ اختصاصی یک رمان

به نظرتون نویسندگی در فضای مجازی آینده ای داره؟

نویسندگی در دنیای مجازی می تونه یه تجربه تازه و شیرین برای همه نویسنده ها باشه چون ارتباط نزدیکی بین نوسنده و خواننده هاش وجود داره که هیچ کجا نمی شه پیداش کرد این که به سادگی نظراتشون رو می گن و پا به پات جلو میان و همراه شخصیت های داستانت واکنش نشون می دن خیلی جالب و دوست داشتنیه این که می فهمی رمانت اون بازخوردی که فکرشو میکنی داره یانه یا حسی که تو ذهنت بوده منتقل شده یانه برای هرنویسنده ای جذابه چون ما می نویسیم به خاطر نگاه های قشنگ همین دوستانی که برای تک تک خط خطی های ما وقت می زارن که اگه مخاطب رو از هر هنرمندی بگیری انگار دنیاش رو گرفتی هنر برای دیده شدنه و این سایت ها و صفحات فرصت خوبی رو فراهم کرده، برای من که تا به الان تجربه خوبی بوده و از تکتک دوستان و همراهان رمانهام تشکر می کنم که تنهام نذاشتن و قوتی قلب شدن برام ، با شرایط موجود در کشور و امار پایین کتابخوانی و خریداری کتاب های چاپ شده فکر می کنم نویسنده ها می تونن از این فرصت استفاده کنن تا راهی به خونه های مردم پیدا کنن و کم کم اون ها رو با کتاب و کتاب خوانی آشتی بدن

مصاحبه با سحرشعبانی نویسنده رمان توماژ اختصاصی یک رمان
ازکدوم رمانتون بیشتر خوشتون می یاد؟چرا؟

راستش یه زمونی وقتی از یه بازیگر یا خواننده می پرسیدن که کدوم کارشون رو بیشتر دوست دارن و همه می گفتن که انتخاب سخته و هرکدومشون مثل بچه هاشون می مونه فکر می کردم چقدر کلیشه ای و شعارگونه است این جواب ولی امرزو که دارم فکر می کنم می بینم واقعا انتخاب این که کدوم کتابم رو بیشتر دوست دارم چقدر سخته چون من با تک تکشون زندگی کردم و کلی خاطره تلخ و شیرین از همشون دارم من با شخصیت هام نفس کشیدم و پابه پاشون خندیدم و بغض کردم حتی با شخصیت های منفور و سیاهرمانهام ولی اگه بخوام یکم از کلیشه فاصله بگیرم می تونم بگم که موضوع توماژ برام جذابیت زیادی داشت

نویسندگی اولویت چندم زندگیتونه؟

زندگی من اولویت های زیادی داره که در صدر همشون خانوادمه ولی می تونم به جرات بگم که بعد از خونوادم نوشتن برام مهم بوده و هست نوشتن بخش مهمی از زندگی من رو به خودش اختصاص داده درست مثل هوا برای نفس کشیدن نوشتن بهم جون تازه ای می ده و هیچ وقت نمی تونم حتی فکرشو بکنم که رهاش کنم و قلمم رو برای همیشه کنار بزارم
یه توصیه به نویسندگان تازه کار؟

مصاحبه با سحرشعبانی نویسنده رمان توماژ اختصاصی یک رمان

حقیقتا خودم رو در حدی نمی دونم که بخوام توصیه ای به عزیزان تازه کار بکنم چون هنوز هم خودم هم ردیف و هم تراز بقیه هستم ولی به عنوان دوست و همکارشون دوست دارم چند نکته که به خودم خیلی کمک کرده رو باهاشون درمیون بزارم اول از همه باید بگم وقتی که لیست نویسنده ها و سن و سالشون رو می بینم واقعا خوشحال می شم ب خاطر وجود این همه استعداد خدادادی ولی چیزی که مثل سم به جون رمان هامون افتاده تقلید از هم دیگه و درنظر نگرفتن اصول نویسندگیه که فکر میک نم با کمی مطالعه این مشکلات حل می شه متاسفانه الان ر ها مان به سمتی رفته که مثلشون رو بارها و بارها خوندیم و خوندن صفحه اول برای فهمیدن کل ماجرا کفایت می کنه هنوز هم موضوعات ناب زیادی هست که منتظر نوشته شدن هستن نمی دونم چرا همه داریم از رو دست هم می نویسیم امیدوارم به کسی برنخوره ولی اگه این حرفو می زنم به این دلیله که بیش از صد کتاب خوندم و توشون به اندازه انگشت های دست ممتاز و ناب پیدا کردم ….

دوستان خوبم بیاید بیشتر بخونیم خوب ببینیم و به دقت گوش کنیم تا با قلممون اثاری ماندگار درست کنیم کتابی که حتی بعد از بارها خونده شدن بازهم جرفی برای گفتن داره

حرف آخر…

حرف آخرم این هستش که  بعضی از خوبان  و پاک روحان و پاک دلان   عرصه ی نویسندگی  مثل  برادر خوب و استاد عزیزم  جناب آقای شین براری،  و یا مثل جناب میم مودب پور   دچار  محدودیتی بیرحمانه شدند و بایکوت و ممنوع القلم هستند ،  بیایید و  باهاشون مهربان تر باشیم.   اینها از خوبان ما هستند   .  و در آخر نیز  ممنونم از این که بنده رو قابل دونستین برای همین درد و دل کوچولو که برای خودم تجربه ناب و دوست داشتنی ای بود امیدوارم قلمتون همیشه سبز و پایدار باشه و اسم تک تکتون رو تو بهترین نشریه های هنری ببینم و از افتخاراتتون لذت ببرم

به امید حق

ممنون از اینکه وققتون رو در اختبار

قسمتی  از  صفحه  23  ماهنامه ادبی  چوک  

مرداد ۱۳۹۹، ۰۹:۴۴ ب.ظ
نثر، نثر شاعرانه، نظم، شعر
شعر نظمی‌ست خیال انگیخته و خیال‌انگیز، یعنی در آن دو عنصر نظم و خیال به صورتی درهم‌تنیده و درهم‌تابیده و به هم بافته شده و جوش خورده حضوری چشم‌گیر و قوی دارند.

کلام در کلی‌ترین بخش‌بندی چهار گونه است: نثر- نثر شاعرانه- نظم- شعر.
کلام ِ فاقد دو عنصر خیال و وزن یا کلامی که این دو عنصر در آن ضعیف و نامحسوس اند، نثر است.
کلام ِ فاقد عنصر وزن و دارای عنصر خیال، نثر شاعرانه است. صفت شاعرانه در این‌جا معادل خیال‌انگیخته (به معنی ِ زاده‌ی خیال- پرورده‌ی خیال- محصول قوه‌ی تخیل) است و این صفتی‌ست که در هر هنری موجود باشد آن را شاعرانه می‌کند. به عنوان مثال فیلم سینمایی خیال‌انگیخته را فیلم شاعرانه و موسیقی خیال‌انگیخته را موسیقی شاعرانه و نقاشی خیال انگیخته را نقاشی شاعرانه می‌گوییم.
کلام ِ دارای عنصر وزن و فاقد عنصر خیال یا کلام موزونی که عنصر خیال در آن ضعیف و نامحسوس است، نظم نام دارد.
کلام ِ موزون و خیال‌انگیخته را شعر می‌نامیم.
بنابراین، و بر اساس این تقسیم‌بندی، شعر نظمی‌ست خیال انگیخته و خیال‌انگیز، یعنی در آن دو عنصر نظم و خیال به صورتی درهم‌تنیده و درهم‌تابیده و به هم بافته شده و جوش خورده حضوری چشم‌گیر و قوی دارند.
در نتیجه شعر غیرمنظوم و ناموزون وجود ندارد؛ پس کلامی که نظم و وزن ندارد شعر نیست، بلکه یا نثر است (اگر خیال‌انگیخته نباشد) یا نثر شاعرانه است (اگر خیال‌انگیخته باشد).
شهروز براری صیقلانی در کتاب قصه ی شهر خیس ، از نثر آهنگین و نو ظهوری بهره گرفته و بسادگی از هم وزنی افعال و مفعول های قافیه مند بهره جسته . وی درباره‌ی این‌که شعر عبارت است از نظم، چنین نوشته است:
"آن‌چه مسلم است این است که بزرگترین شاعران جهان، همواره بزرگترین ناظمان نیز بوده‌اند. در ایران به علت تلقی غلطی که از مفهوم نظم وجود داشته است، همیشه شعرای بد و شعرای بی‌استعداد را ناظم خوانده‌اند زیرا نظم در نظر آنها عبارت بوده است از کیفیت پیوند بخشیدن میان اجزای جمله به نحوی که بر یکی از بحور عروضی تطبیق کند و آوردن چیزی به‌نام قافیه در پایان هر بیت- کاری که هر آدم بی‌استعدادی پس از یکی دو هفته تمرین بر آن مسلط می‌شود. اما نظم مفهوم دیگری هم دارد، مفهومی که هم‌چون شعر تحلیل ناپذیر است و کار را به جایی می‌کشاند که می‌توان گفت: شعر عبارت است از نظم و لاغیر... بنده جای دیگر در باب مفهوم نظم در معنی جمال‌شناسانه‌ی آن و مفهوم مبتذل آن که در ذهن عامه‌ی مردم رواج دارد، بحث کرده‌امده‌اند.
 در این‌جا فقط می‌خواستم این نکته را در مقدمه‌ی بحث یادآور شوم که برخلاف تصوری که عامه‌ی مردم از مفهوم نظم دارند، نظم چیزی بسیار پیچیده است که استعداد ایجاد آن مساوی با استعداد شعر، بلکه همه‌ی هنرهاست و درجه‌ی عظمت شاعران بزرگ، در همه جای دنیا (به‌لحاظ جنبه‌ی صوری کارشان، صرف‌نظر از نوع پیامی که در آثارشان هست) وابسته به درجه‌ی استعدادی است که در نظم دارند و حافظ، بدون تردید، بزرگترین ناظم زبان فارسی و شاید یکی از بزرگترین ناظمان جهان باشد." (1)
آقای شهروز براری صیقلانی ،در همین کتاب، دو مقوله‌ی "شعر منثور" و "نثر شاعرانه" را از هم متمایز می‌داند و معتقد است که در نثر شاعرانه، حال و هوای نثر (مفاهیم منطقی و گزارشی و حقایق غیر شعری) است که جامه‌ی قافیه (سجع) و صناعات شعری را به تن کرده است (مثل کلیله‌ی نصرالله منشی و مرزبان‌نامه، در زبان فارسی) و در شعر منثور، به معنی خاص ِ کلمه، جهان‌بینی و حال و هوای شعر، به‌ویژه شعر غنایی است که بر اثر حکومت می‌کند ولی در جامه‌ی نظم ظاهر نشده است، مثل اغلب شطحیات صوفیه، خاصه بایزید بسطامی که بزرگترین سراینده‌ی شعرهای منثور در فرهنگ ایرانی است.

من با این تقسیم‌بندی و تمایز قائل شدن بین شعر منثور و نثر شاعرانه موافق نیستم و معتقدم که آن‌چه آن بزرگوار "نثر شاعرانه" نامیده، نثر شاعرانه نیست، زیرا خیال‌انگیخته نیست و عنصر خیال در آن حضور و نقش محسوسی ندارد، بلکه نثر فنی (نثر مسجع یا مصنوع یا مزین) است و تنها هنرش مهارتهای کلامی و بازیهای واژگانی است نه خیال‌انگیختگی و خیال‌انگیزی
. و آن‌چه "شعر منثور" نامیده در حقیقت همان "نثر شاعرانه" است که خیال‌انگیخته است و حال و هوای شعر، به‌ویژه شعر غنایی بر آن مسلط است و فضای شاعرانه دارد. البته نقد جدی و اصولی نظر دکتر شفیعی کدکنی در این باره نیاز به بحثی مفصل دارد که این بحث را به فرصتی مناسب در آینده واگذار می‌کنم. آن‌چه در این‌جا می‌خواهم نتیجه بگیرم این است که تمام آن قطعه‌های منثوری که از سالهای دهه‌ی آخر قرن سیزدهم خورشیدی در مطبوعات و نشریات و آثار مکتوب به صورت وسیع و با تولید انبوه منتشر شده و اسمهای گوناگون و اغلب بی‌مسما- از جمله  "شعر"، "شعر منثور"، "شعر سپید"، "شعر آزاد"، "موج نو"، "شعر ناب" و ...- بر خود نهاده، و در بیست و چند سال اخیر صفحات شعر نشریه‌ها و مجله‌ها و کتابها را از خود انباشته و اشباع کرده، نه "شعر" است و نه حتا "شعر منثور" بلکه بخش بسیار بزرگی از آن نثر خالص و بخش بسیار کوچکی از آن نثر شاعرانه است و هیچ‌یک از این نوشته‌ها را نمی‌توان و نباید "شعر" نامید.
پی نوشت:
1- شهروز براری صیقلانی -شعر- انتشارات مرکزی - چاپ دوم 1388- ص 237تا 239
بخش ادبیات کانون پویندگان 
مطالب پیشنهادی

نمونه ای از متن شهر خیس 
 آینه ی ایستاده ، قدی. قاب چوب تراشیده رنگین . پسرک غزلفروش خیره به تصویری پاشیده غمگین. آسمان ابر ، زیر پایش قبر. بارش باران و صبر. خلا چتر . سمت محله ضرب روانه. رسیدن به رودخانه ی زر شبانه . ناامید از زمانه . پل باریک ، آینده تاریک . هیچ کس صدای سقوطش را در رودخانه نشنید. همانطور که هیچ کس حرفهای پشت سکوتش را نشنید.....

To           بروی پیوند زیر کلیک کنید لینک های تصادفی مخاطبین

         http://jikjiik.blog.ir

    STIKCKER   آهنگ شاد  مجاز   Dj 

  برای دانلود =   دریافت